به گزارش خبرنگار مهر، از قدیم در ایران همیشه رسم بر این بوده که بازیگران و کارگردانان سینما کمتر به سراغ تلویزیون می‌آیند و شاید بتوان گفت آمدن به سراغ تلویزیون و کار کردن در این مدیوم کوچک را به نوعی در حد و اندازه‌های خود و توانایی‌هایشان نمی‌دانند، شاید به این دلیل که بینندگان تلویزیون هنگام تماشای فیلم آن دقت و توجه تماشاگران سینما را ندارند و عملاً ممکن است بسیاری از زحمات کارگردانان و بازیگران نادیده گرفته شود و بسیاری از ظرافت‌های فیلم از نظر دور بماند.
شاید این نوع نگاه برای کارگردانان کشورهای دیگر و خصوصاً کارگردانان مطرح سینمای هالیوود چندان بیراه نباشد، چون آنان مخاطبان بیشماری را در سینماهای سراسر دنیا می‌یابند که قطعاً در صورت پر فروش بودن فیلم از مخاطبان یک شبکه خصوصی تلویزیون بیشتر است، اما در ایران این طور نیست. در ایران به دلیل نبود مخاطب پر و پا قرص سینما که فروش فیلم و اقتصاد سینما را تضمین کند، نمی‌توان با صراحت گفت هر فیلم با اکران در سینماها موفق به جلب و جذب چند درصد از مخاطبان می‌شود.
با این حساب تلویزیون در صورتی که فیلمسازان و سینماگران را تحت فشار زیاد چه از نظر زمان و شیوه تولید و چه از نظر ممیزی‌های کلافه‌کننده در فیلمنامه و مضمون قرار ندهد، می‌تواند رسانه ای خوب به شمار آید. به ویژه که در حال حاضر تلویزیون شرایطی بهتر از سینما دارد که مهمترین دلیل آن حجم فیلم‌های نه چندان با ارزش و قاعدتاً کم خرج است که پرده‌های سینماها را به خود اختصاص داده اند.
این اتفاق بیش از آنکه به نفع سینماگران تمام شود به نفع صدا و سیمای ما است. در سال‌های گذشته سازندگانی مشخص که نام آنها برای همه آشنا است، ساخت سریال‌هایی در شبکه‌های تلویزیون را در دست گرفتند و سلیقه آنها به سلیقه غالب مجموعه‌ها بدل شده است. به این دلیل است که اغلب نگاه‌ها مشابه و زاویای دید مثل یکدیگرند و نیاز به اینکه افرادی با سابقه سینمایی و نگاهی تیزبینانه‌تر وارد شوند و این فضا را بشکند به شدت به چشم می‌خورد.
جدا از این کار کردن به مدت طولانی برای تلویزیون، روال کار به گونه ای است که کارگردانان تلویزیونی ذهن مخاطب را به پلان‌های کش‌دار و قصه‌های بی‌رمق و بازی‌های ضعیف عادت داده و عملاً به نقطه‌ای می‌رسند که وسواس و توجه نسبت به کار از دست می‌دهند و مانند تولیدکنندگان انبوه تنها به حجم کار دقت می‌کنند. خوشبختانه کارگردانان سینما اگر در این عرصه مشغول فعالیت شوند، کم و بیش ایجاز و به نوعی ساختار سینمایی را مد نظر خود قرار می‌دهند که این مسئله می‌تواند برای کسانی که در تلویزیون فعال هستند، تحرک آفرین باشد و با ایجاد رقابت به نحوی مطلوب موثر واقع شود.
نگاه مثبت مدیریت تلویزیون و استقبال از سینماگران می‌تواند نوعی مشوق برای آنها باشد. همه ما به خاطر داریم که مجموعه "هزار دستان" که از نظر بسیاری از کارشناسان بهترین سریال تلویزیون بعد از انقلاب ایران است، با چه مشقت‌هایی ساخته شد. اکنون حاتمی که شاید تلویزیون و سینما دیگر مثل او را نبیند، در میان ما نیست، ولی بد نیست از تجربه‌های گذشته درس بگیریم و کار را برای سینماگران و هنرمندان آسان کنیم، چون روشی درست برای فرهنگ‌سازی و ارتقاء سواد بصری تماشاگران تلویزیون است.
نظر شما